Ticari sözleşmelerin feshi, taraflar arasındaki anlaşmazlık veya geçerlilik koşullarının yerine getirilmemesi gibi durumlarda gerçekleşebilir. Türk Hukuk Sistemi’ne göre ticari sözleşmelerin feshini düzenleyen temel hukuki düzenlemeler Türk Borçlar Kanunu (TBK) ve Ticaret Kanunu’dur (TK).

Ticari bir sözleşmenin feshi, henüz gerçekleşmemiş olan bir sözleşmenin sona ermesi anlamına gelir. Fesih işlemi genellikle tarafların uzlaşması veya mahkeme kararıyla gerçekleşir.

Ticari sözleşmelerin feshinin gerçekleşmesinde en önemli etmenlerden biri, sözleşmenin içeriğidir. Sözleşmenin fesih hükümleri tarafların kendi iradeleriyle belirleyebileceği gibi, hukuki düzenlemelerden de etkilenmektedir. TBK ve TK, fesih konusunda bazı özel hükümler içermektedir.

Öncelikle, sözleşmenin tarafı olan taraflar arasında anlaşmazlık durumunda, tarafların öncelikle dostane bir şekilde anlaşmaya varmaya çalışmaları önerilir. Bu süreçte taraflar, anlaşmazlığın çözümü için arabulucu ya da uzlaşma komisyonu gibi alternatif çözüm yollarını da deneyebilirler. Bu süreçte taraflar arasında imzalanan protokoller veya sözleşmeler de sözleşmenin feshini gerçekleştirebilir.

Ancak, taraflar anlaşamaz veya bir taraf sözleşmeyi ihlal ederse, diğer tarafın fesih hakkı doğar. Fesih için öncelikle yazılı bildirim gerekmektedir. TCK’nın 9. maddesi, bir tarafın diğer tarafa yazılı olarak bildirimde bulunarak sözleşmeyi feshedebileceğini düzenlemektedir.

Yazılı bildirimde, feshin nedenleri ve tarafların hak ve yükümlülüklerini belirten açık ve net ifadeler kullanılmalıdır. Bildirimde fesih tarihinin de belirtilmesi önemlidir. Bildirimin karşı tarafa ulaşması da gerekmektedir.

TBK’nın 118. maddesi ise tarafların sözleşme hükümlerine uymaması durumunda sözleşmenin feshedilebileceğini düzenlemektedir.

Ticari sözleşmelerin mahkeme kararıyla feshi de mümkündür. Mahkeme, bir tarafın diğer tarafın haklarını ihlal ettiğine ve sözleşmeyi ihlal eden tarafın sorumlu olduğuna hükmettiğinde, sözleşmenin feshi kararını verebilir.

Ancak feshin gerçekleşmesiyle birlikte tarafların sözleşme hükümlerine uygun şekilde sona erdirme ya da teslim etme yükümlülükleri ortaya çıkar. Fesih sonrası taraflar, fesih tarihindeki durumlarını koruma yükümlülüğüne sahiptirler.

Sonuç olarak, ticari sözleşmelerin feshi tarafların anlaşmazlığı, geçerlilik koşullarının yerine getirilmemesi veya mahkeme kararı gibi nedenlerle gerçekleşebilir. Fesih sürecinde tarafların dostane bir şekilde anlaşmaya varmaları önerilirken, bazen mahkeme kararıyla da sözleşme feshedilebilir. Her durumda yazılı bildirim ve haklı sebep gereklidir.