Anayasada belirtilen işkence ve kötü muamele yasağı, Türk vatandaşları ve tüm bireylerin temel hak ve özgürlüklerini koruyan önemli bir ilkedir. Bu yasağın amacı, insan onuruna saygıyı ve insan haklarını güvence altına almayı sağlamaktır.

Türkiye, mevcut anayasasında işkence ve kötü muamele yasağına sıkı sıkıya bağlıdır. Anayasanın 17. maddesi, “Kimse işkenceye tabi tutulamaz, insanlık dışı veya onur kırıcı cezalandırmalara veya muamelelere tabi tutulamaz” hükmünü içermektedir. Bu madde, kişilerin fiziksel ve psikolojik bütünlüğünü korumayı ve insan haklarına dayalı adaleti garanti etmeyi amaçlayan önemli bir koruma sağlamaktadır.

İşkence ve kötü muamele yasağı, sadece devlet yetkililerinin uygulamalarını değil, aynı zamanda özel kişilerin veya grupların da işlediği suçları da kapsamaktadır. Devlet görevlileri, tutuklama, gözaltı, cezaevinde tutma veya diğer süreçlerde bireylere karşı işkence veya kötü muamele yapmamalıdır. Ayrıca, polis, asker veya diğer yetkililer tarafından gerçekleştirilen kötü muameleler de kınanmaktadır.

İşkence ve kötü muamele yasağı, bireylerin ifade özgürlüğünü ve adil yargılanma hakkını da korur. İfade özgürlüğü başkalarının fikirlerine, inançlarına veya düşüncelerine karşı yapılan işkence veya kötü muamelelere tabi tutulmamalıdır. Her birey, düşüncelerini özgürce ifade etmek, bilgiye erişmek ve medya aracılığıyla haberleşmek hakkına sahiptir.

Adil yargılanma hakkı da işkence ve kötü muamele yasağına sıkı sıkıya bağlıdır. Herhangi bir kişi suçlu bulunmadan önce suçlu olduğuna dair kanıtlarla yargılanma hakkına sahiptir. Bu yargılamada, işkence veya kötü muamele kullanılamaz. Ayrıca, suçluların da insan haklarına saygılı bir şekilde tutuklu veya hükümlü olarak haklarını korumak için güvence altına alınmaları gerekmektedir.

Türkiye’de işkence ve kötü muamele yasağını güvence altına alan diğer hukuki belgeler de bulunmaktadır. Türkiye, 1998 tarihli Birleşmiş Milletler İşkenceye Karşı Sözleşme’yi onaylamıştır. Bu sözleşme, işkence ve kötü muameleyi yasaklamakta ve bu tür suçları işleyenleri cezalandırmayı amaçlamaktadır. Ayrıca, Türkiye, iç hukukunda işkence ve kötü muameleyi yasaklayan 1983 tarihli “İnsan Hakları ve Temel Hürriyetlerin Korunması Sözleşmesi” ni de onaylamıştır.

Türk Ceza Kanunu da işkence ve kötü muameleyi suç saymaktadır. 5237 sayılı Ceza Kanunu’nun 94. maddesine göre, bir kişiye ya da bir gruba karşı işkence veya kötü muamele yapanlar, uyguladıkları şiddetin cinsiyeti, yaş, ırk, din, etnik köken veya siyasi görüş temelinde olması durumunda daha ağırlaştırılmış cezalarla karşı karşıya kalabilirler.

Sonuç olarak, Türkiye’de işkence ve kötü muamele yasağı, anayasal ve yasal düzenlemelerle güvence altına alınmış bir ilkedir. Bu yasağın amacı insan onurunu korumak ve insan haklarını ihlal eden her türlü eylemi engellemektir. Başta devlet yetkilileri olmak üzere herkes, işkence ve kötü muameleden kaçınmalı ve bu tür suçları işleyenler hakkında yasalar çerçevesinde cezalandırılmalıdır.